Bij een eerste beluistering van dit album gingen er koude rillingen over mij heen: een zangeres die niet kan zingen over muziek die bezwaarlijk muziek kan genoemd worden. Ik zette mij al schrap en bereidde me voor op het ergste want Nico had naast haar beroerde stem ook nog eens een vettig Duits accent in haar zang liggen.Die eerste beluistering was echter weinig relevant: het was zomaar snel door de songs doorgaan om de stijl van de muziek te bepalen, en dat is nu net het moeilijke ervan. Een lijntje folk, heel veel experimenteel geneuzel en een instrumentatie die niet veel verder komt dan gitaar-fluit-strijkers.
De schoonheid druipt er dan ook van af en dat is net de kracht van het album. Dit is geen zware bombast, maar er wordt gezocht naar eenvoud. In combinatie met Nico's breekbare zang wordt dit dan weer ongelooflijk mooi. Daarom moest ik mijn eerste oordeel luisterbeurt na luisterbeurt bijstellen. Songs als Fairest Of The Seasons, Winter Song, Chelsea Girl en Wrap Your Trouble In Dreams (And Dream Your Troubles Away) zijn gewoonweg prachtig. Daarnaast zijn de andere songs ook stuk voor stuk goed te pruimen.
De songs zijn niet van de hand van Nico maar van de grootheden uit de muziek van die tijd: onder anderen Bob Dylan en Lou Reed schreven songs voor het album. Daarnaast liggen ook een heel deel van de "writer credits" bij de rest van The Velvet Underground.
Breekbare emotie, dat is misschien wel de beste manier om dit album samen te vatten. Eenmaal je aan het specifieke stemgeluid van Nico went, zal je dit ook een prachtig album vinden.
Punten: 9,5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten