Wat een zeikplaat! Jammer dat een nieuw jaar (1967) met dit onding moet beginnen. Astrud Gilberto zingt dit plaatje immers in alsof ze terwijl haar belastingaangifte zat in te vullen. Hier zit 0,0 bezieling in, hoewel er muzikaal toch een poging wordt gedaan om de bossa nova warm te brengen. De zangeres verknoeit dit echter keer op keer.
Geen woorden meer aan vuil maken, volgende!
Punten: 2/10
donderdag 17 juli 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten