Geweldig gitaargeluid deel 2! Na John Mayall's Bluesbreakers hebben ook The Yardbirds gevonden hoe een geweldig gitaargeluid kan neergezet worden. Dit gitaargeluid verschilt dan wel een beetje van het heel bluesy geluid van de vorige plaat, toch kan dit nog steeds als erg organisch omschreven worden. Elke aangeslagen snaar klinkt even geweldig, legt als het ware je ziel bloot.The Yardbirds hadden nochtans pech gehad met gitaristen. In 1965 hadden ze Eric Clapton nog moeten vervangen door Jeff Beck. Je kunt in ieder geval slechter vallen maar waar The Yardbirds vroeger een échte bluessound hadden, werd het op dit album ingeruild voor een mix tussen blues en rock zonder het BLUESROCK te noemen. Het klinkt allemaal iets experimenteler. Er wordt gebruik gemaakt van andere "geluidjes" die het hele geluid een andere draai gaven.
Enkel daarom is dit al een boeiend album: onmogelijk in een hokje te plaatsen en bij elke luisterbeurt even spannend.
Punten: 8,5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten