Om met de deur in huis te vallen: wild word ik niet van dit album. Nina Simone mag dan een zangeres zijn met een enorm bereik, het grootste gedeelte van het materiaal is jammer genoeg niet beklijvend genoeg en blijft ook allesbehalve hangen.Jammer, want het album start uitstekend. De eerste vier songs (I Love Your Lovin' Ways, Four Women, What More Can I Say en het heerlijke Lilac Wine) tonen wel aan dat ze een fantastische stem heeft en daarnaast ook enkele bijzonder mooie songs.
Het materiaal is echter een stapje terug: opnieuw meer Ella Fitzgerald of Billie Holiday dan andere meer innovatieve muziek uit de jaren '60. Dit authentieke heeft z'n sterke punten, het is bijzonder warm, maar ook z'n zwakke, het klinkt voor een album uit die periode al relatief gedateerd.
De eerste vier nummers halen wat mij betreft ook praktisch alle punten. Deze zijn echt genieten en blijven, zij het toch eerder in beperkte mate, wat hangen.
Punten: 6/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten