Een triomf! Enkel dat woord kan de lading van "Highway 61 Revisited" dekken. Dit album is, zonder vooruit te lopen op de rest van het boek, waarschijnlijk één van de beste rockalbums ooit; althans, met een aantal van de grootste en mooiste rocknummers ooit!Dat kan natuurlijk niet anders als je start met Like A Rolling Stone. Dit is niet voor niets door het magazine Rolling Stone verkozen tot de beste song allertijden. Geen seconde gaat dit nummer vervelen en het enige wat je wilt nadat het is afgelopen, is het opnieuw opzetten. Bob Dylan opent hiermee ook zijn eerste complete elektrische album.
Dan komt de stevige rocker Tombstone Blues gevolgd door twee niet ZO noemenswaardige nummers. Ze mogen dan wel goed zijn, Bob Dylan heeft nu eenmaal betere nummers. En dat bewijst hij in Ballad Of A Thin Man. Dit is ge-ni-aal van begin tot eind. Hier hou ik gewoon zes minuten mijn adem voor in.
Ook de titeltrack van het album is erg knap, maar alles wordt overstegen door de elf-minuten-durende afsluiten Desolation Row. Het prachtige gitaarspel, de schitterende stem van Dylan en de absurde teksten; een triomf over de critici toendertijd die beweerden dat een goed nummer slechts drie minuten moest duren.
De vorige albums van Dylan bleken enkel maar spielerij in vergelijking hiermee. "Highway 61 Revisited" is dan ook één van de beste rockalbums aller tijden en een "essential" voor iedereen die zich een rocker noemt.
Punten: 10/10 (omdat meer niet kan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten