Maak een combinatie van de jazzmuzikanten (Duke Ellington, Count Basie, Miles Davis) die al zijn geweest met het swingende en wat zenuwachtige van Sabu, dan krijg je dit Machito. De vergelijking met Sabu loopt echter al vrijwel onmiddellijk mank, want Machito brengt een stuk coherentere en interessantere muziek voort. De irritante gezangen die wel eens op Palo Congo voorkomen, zijn op dit album niet aanwezig, wat het een veel relaxer en tegelijkertijd ook interessanter geluid meegeeft.Daarnaast zijn de composities naar mijn idee ook afwisselender en interessanter dan dat van de reeks jazzmuzikanten die we al overlopen hebben. Dankzij het Afrikaans/Zuid-Amerikaans tintje in de muziek krijg je veel meer mogelijkheden wat het geheel ook veel frisser doet klinken.
Machito brengt met Kenya dan ook het beste van twee werelden voort.
Punten: 8/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten