Os Mutantes bracht eerder in 1968 al een goed album uit, maar mijn absolute favoriet op het vlak van Braziliaanse muziek op dit moment is Caetano Veloso. Dit album brengt psychedelica maar dan wel met een exotische, Braziliaanse twist. Geen kopie dus van al het Brits en Amerikaans geweld, maar een heel eigen interpretatie van het genre.Een belangrijk elemenent hiervoor is de taal: alle nummers zijn in het Portugees gezongen. Je moet echter geen schrik hebben, de teksten zijn wat mij betreft niet essentieel in de hele ervaring van het album.
Laat je immers wegzinken in de schitterende de muziek die Latijn-Amerikaans geïnspireerd is, maar wel met schitterende gitaarakkoorden erin verwerkt. De muziek klinkt bijzonder dromerig en neemt je mee op een reis doorheen je gedachten; misschien dat dit niet de bedoeling is van dit album, maar bij mij heeft het in ieder geval wel dat effect.
Laat je immers wegzinken in de schitterende de muziek die Latijn-Amerikaans geïnspireerd is, maar wel met schitterende gitaarakkoorden erin verwerkt. De muziek klinkt bijzonder dromerig en neemt je mee op een reis doorheen je gedachten; misschien dat dit niet de bedoeling is van dit album, maar bij mij heeft het in ieder geval wel dat effect.
Wat betreft de songs: vooral Tropicalia, Clarice en Clara steken er bovenuit. Deze zijn allemaal geweldig en slepen je mee in een wereld van ritmes, langs de vreemde taal heen.
Na de bossa nova, waar meer bedenkelijk materiaal van is voorbijgekomen dan interessant, en Os Mutantes het absolute hoogtepunt in de Braziliaanse muziek van de jaren '60.
Punten: 10/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten