"Goodbye And Hello" van Tim Buckley vond ik een geweldig album, maar "Happy Sad" ben ik niet zo enorm onder de indruk. Waar "Goodbye And Hello" geniale songs bevat, zoekt Buckley op dit album eerder het experiment op en maakt hij lang uitgestrekte, met jazz-invloeden bewerkte composities.Hierdoor ben ik dan ook niet echt kapot van een song als Gypsy Woman die gewoon te lang duurt om echt interessant te zijn. Het even lange Love From Room 109 At The Islander (On Pacific Coast Highway) is dan misschien ongeveer even lang, het klinkt gewoon tien keer interessanter.
De grote troef is natuurlijk Buckley's stem. Het klinkt misschien wat pathetisch maar hij is en blijft een fantastische zanger, beter dan de meeste van de songs op dit album.
Punten: 7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten