In hetzelfde jaar als George Harrison en John Lennon brengt Paul McCartney ook een solo-album uit. Deze blijkt lang niet het niveau te halen van de albums van zijn vroegere twee bandgenoten, integendeel.Bij de beluistering vroeg ik me regelmatig af of dit album ooit was opgepikt zonder dat daar de naam McCartney op zou geplakt hebben. Ik betwijfel het alvast. De songs pakken gewoonweg niet. Op geen enkel moment heb ik het gevoel dat dit album tussen de andere platen van dit boek mag staan op basis van de songs.
Toch vind ik één lichtpuntje, namelijk Maybe I'm Amazed. Dit nummer heeft wel een hook en refrein dat blijft hangen. De punten voor dit album zijn dan ook enkel en alleen op het conto te schrijven van deze song (en ook wel een erg klein beetje op dat van de instrumentaaltjes).
Punten: 6/10
