"Tommy" van The Who vind ik allicht zowat het beste album dat ik van The Who ken. Niet zozeer omwille van het concept of het verhaal dat erachter hangt, dat is namelijk niet zo enorm vernieuwend of boeiend; wel omwille van de uitwerking en de algehele geweldige muziek op dit album.Het concept geeft dit album namelijk een heel eigen dynamiek: bepaalde stukken worden regelmatig herhaald, maar telkens op een andere manier. Qua songs moet het wel één van de betere pure rockalbums van de late jaren '60 zijn. Het songmateriaal is erg divers (instrumentale stukken, theatrale rocksongs en erg basic rocknummers waarin akoestische gitaar een centrale rol speelt) waardoor bij elke luisterbeurt er wel nieuwe zaken te ontdekken vallen. Hierdoor kan je het album keer op keer op keer beluisteren zonder het beu te worden. Telkens zit er wel weer een ander stuk in dat aanspreekt.
The Who verliest punten voor het concept an sich, maar wint er voor de songs op het album; en dat is tenslotte wat telt.
Punten: 8,5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten