Het zesde album van The Byrds, het vijfde in het boek, is een album dat allesbehalve aansluit op de folk, hippiemuzik en lichte psychedelica die de band eerder maakte. Na het vertrek van David Crosby en Michael Clarke ging de band namelijk een heel andere richting uit: country! Howdy boys! Vervangers van Crosby en Clarke waren Kevin Kelley en Gram Parsons. Die laatste was het enige bandlid dat credits kreeg voor song-writing op dit album. Twee songs waren mede van zijn hand namelijk Hickory Wind en One Hundred Years From Now. Al de rest waren interpretaties van songs van andere songwriters zoals Charles en Ira Louvin, Woody Guthrie en last but not least Bob Dylan.
De country-rock op dit album mag wel redelijk vooruitstrevend genoemd worden. Veel artiesten haalden hier later hun inspiratie uit en het geluid dat ze neerzetten verschilde van pakweg een Merle Haggard. Ergens is Sweetheart Of The Rodeo zelfs leuk om naar te luisteren, ook al ben ik allesbehalve een country-fan.
De country-rock op dit album mag wel redelijk vooruitstrevend genoemd worden. Veel artiesten haalden hier later hun inspiratie uit en het geluid dat ze neerzetten verschilde van pakweg een Merle Haggard. Ergens is Sweetheart Of The Rodeo zelfs leuk om naar te luisteren, ook al ben ik allesbehalve een country-fan.
Na dit album viel de band helemaal uit elkaar, maar toch hadden The Byrds weer een album neergezet dat later de nodige invloed zou uitoefenen op de country. Chapeau!
Punten: 7,5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten