
De composities komen dan ook erg bevreemdend over en zitten vol van de wendingen. Bepaalde nummers zijn zelfs verschillende nummers in één waaronder, en deze naam is niet toevallig gekozen, A Very Cellular Song. Allemaal verschillende suites worden aan elkaar gehecht en vormen één compositie.
Daarnaast maakt de band ook nog eens gebruik van de raarste instrumenten: sitar (in die tijd natuurlijk niet ZO vreemd), panfluit, oud (wiki), shehnai en andere. Dit geeft een heel erg apart geluid, wat gecombineerd met de bizarre songstructuren bijzonder intrigerend werkt.
Toch is dit album niet over de hele lijn top, interessant, maar niets meer.
Punten: 7/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten