Deze man mag dan ongelooflijk populair zijn in country middens, zijn muziek kan ik absoluut niet smaken. Natuurlijk, zijn country mag dan iets meer pit hebben dan de typische country sound uit Nashville; het is bijzonder moeilijk om een stroming waar al weinig boeiends inzit, toch aantrekkelijk te maken.Daar komt bovenop dat dit boek hem toch ergens in hetzelfde rijtje als Johnny Cash plaatst en dat vind ik niet één maar meerdere bruggen te ver. Waar Cash geniale songs schreef, klinkt het bij Haggard redelijk middle-of-the-road en absoluut niet aansprekend mensen die zich niet in countrymiddens ophouden. Hij was dan misschien een toeschouwer bij één van de optredens die Cash in San Quentin gaf, op muzikaal gebied mag hij zijn schoenveters niet vast doen.
"I'm A Lonesome Fugitive" is wat mij betreft dan ook een absolute ontgoocheling. Als ik het dan toch met country moet doen, dan blijf ik steken in 1959 bij Marty Robbins' album.
Punten: 5/10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten